उभिन पुगें म सायद, मृत्यु कुर्नेहरुको हूलमा।

उभिन पुगें म
सायद,
मृत्यु कुर्नेहरुको हूलमा।


दिएँ आफैंलाई
आफ्नै नाममा-दागबत्ती
कयौंपटक,
"राम नाम सत्य हो!"

किन्तु,
नहुँदोरहेछ
सबै सत्य।

दिंदोरहेछ समयले
अथक चेतना जब,
जिउँदै
मर्दोरहेछ
मान्छे यहाँ ।

कस्तो उदेक !
देख्दैछु,
ती, सबै प्रिय अनुहारहरू पनि
तम्तयार,
मलामीको भेषमा।

सत्य !
जीवित हुनका लागि
मान्छे,
बाँच्नुपर्दोरहेछ
जीवितहरुको माझमा
उभिन पुगें म
मृत्यु कुर्ने
सायद,
बेतुकीहरुको हूलमा।
-लेखिका सिस लारा राइ हाल लण्डन